ตามความฝันกันต่อไป...ความทรงจำจะกลับมา
ครั้งหนึ่ง..สมัยข้าพเจ้าเป็นเด็กอายุประมาณ10ขวบ...ข้าพเจ้าปั่นจักรยานกลับจากตลาด..ก่อนเข้าบ้านข้าพเจ้าชอบทีจะดีดกระดิ่งจักรยานเสมอ..มันจะเสียงดังกริ่งๆมาแต่ไกล...แม่ข้าพเจ้าไม่ค่อยชอบมันหนวกหู..สร้างความรำคานให้แม่มาก..และเตือนอยู่เสมอว่าใช้เสียงเท่าที่จำเป็น..แต่ข้าพเจ้านึกแต่สนุก...ดีดกระดริ่งซะไม่ยอมหยุด...แม่เตือนหลายครั้ง..ข้าพเจ้าก็ไม่เชื่อ...วันนึงทำแบบเดิมอีก...ทีนี้เลยโดนท่อนไม้ที่ใช้ทำฟืนขว้างมาแต่ไกล...มันโดนทั้งรถและขาข้าพเจ้า...เขียวไปหลายวัน...ข้าพเจ้ายังไม่ลืมเลยจนถึงวันนี้...
ที่ข้าพเจ้าเล่ามานี้ไม่รู้ว่าแม่ข้าพเจ้าจำได้ปล่าว...จะไปถามแม่ดู...หาโอกาสไปเยี่ยมแม่....แฮ่
ตามความฝันกันต่อไป...ความทรงจำจะกลับมา
ตอบลบตามความฝันกันต่อไป...ความทรงจำจะกลับมา
ตอบลบครั้งหนึ่ง..สมัยข้าพเจ้าเป็นเด็กอายุประมาณ10ขวบ...ข้าพเจ้าปั่นจักรยานกลับจากตลาด..ก่อนเข้าบ้านข้าพเจ้าชอบทีจะดีดกระดิ่งจักรยานเสมอ..มันจะเสียงดังกริ่งๆมาแต่ไกล...แม่ข้าพเจ้าไม่ค่อยชอบมันหนวกหู..สร้างความรำคานให้แม่มาก..และเตือนอยู่เสมอว่าใช้เสียงเท่าที่จำเป็น..แต่ข้าพเจ้านึกแต่สนุก...ดีดกระดริ่งซะไม่ยอมหยุด...แม่เตือนหลายครั้ง..ข้าพเจ้าก็ไม่เชื่อ...วันนึงทำแบบเดิมอีก...ทีนี้เลยโดนท่อนไม้ที่ใช้ทำฟืนขว้างมาแต่ไกล...มันโดนทั้งรถและขาข้าพเจ้า...เขียวไปหลายวัน...ข้าพเจ้ายังไม่ลืมเลยจนถึงวันนี้...
ตอบลบที่ข้าพเจ้าเล่ามานี้ไม่รู้ว่าแม่ข้าพเจ้าจำได้ปล่าว...จะไปถามแม่ดู...หาโอกาสไปเยี่ยมแม่....แฮ่
ตอบลบ